Vademecum kiły

Czy nadal musimy obawiać się kiły? Choć syfilis bywa uważany za chorobę przeszłości, wciąż odnotowuje się nowe zakażenia. Chroń siebie i swoich bliskich – sprawdź, jak można zarazić się kiłą, jak jej zapobiegać i skutecznie się zabezpieczać.

Kiła – co to jest, objawy, drogi zakażenia

Kiła = syfilis

Kiła, występująca także pod nazwą syfilis, to choroba zakaźna wywoływana przez bakterię – krętka bladego. Zalicza się ją do chorób przenoszonych drogą płciową, ale to nie jedyny sposób, w jaki można się nią zarazić.

Objawy

Najbardziej charakterystycznym objawem kiły jest owrzodzenie miejsca, przez które do organizmu dostały się bakterie krętka bladego – zazwyczaj są to okolice narządów płciowych lub gardło. Inne objawy zakażenia to m.in. powiększenie węzłów chłonnych, wysypka czy ogólne osłabienie.

Jak można zarazić się kiłą?

Kiłę dzieli się ze względu na sposób, w jaki doszło do zakażenia. Wyróżnia się:

• kiłę nabytą,
• kiłę wrodzoną.

Do zakażenia kiłą wrodzoną dochodzi w ciąży – chora kobieta przekazuje swoje zakażenie dziecku (bakteria przenika do płodu przez łożysko).

Regularne testy na kiłę są kluczowe dla wczesnego wykrywania i skutecznego leczenia tej choroby. / fot. Canva

Zakażenie kiłą nabytą najczęściej następuje w wyniku kontaktów seksualnych. Groźny jest każdy rodzaj seksu, w którym dochodzi do kontaktu sączących się wrzodów ze skórą lub błonami śluzowymi osoby zdrowej. Zarazić się można także poprzez pocałunek – gdy zmiany kiłowe pojawiły się w gardle osoby chorej. Do zakażenia może dojść także przez krew – podczas transfuzji (w Polsce się to nie zdarza) czy korzystania z tej samej igły.

Jaki rodzaj kontaktu z osobą zakażoną jest bezpieczny?

Codzienne kontakty z osobą chorą na kiłę są bezpieczne. Zagrożenie niesie za sobą jedynie kontakt z wydzielinami z miejsc zmienionych chorobowo (wrzodami). Krętek blady, a więc i kiła, nie przenosi się drogą kropelkową – katar czy kaszel osoby chorej nie stanowi więc zagrożenia.

Kiła – profilaktyka

Jak się zabezpieczać?

Podczas stosunku należy korzystać z prezerwatywy i/lub maski oralnej. Warto unikać ryzykownych kontaktów seksualnych i wspólnie wykonać test na kiłę z każdym nowym partnerem seksualnym. Należy pamiętać, że zaraźliwe owrzodzenia mogą występować na całym ciele, a w początkowej fazie choroby mogą być niezauważalne!

Jeśli planujecie dziecko, koniecznie wykonajcie test na kiłę. Kobiety w ciąży powinny wykonać test na kiłę między 5. a 10. tygodniem ciąży.

Jak wygląda badanie?

Do wykonania testu na kiłę pobiera się próbkę krwi – tak jak przy zwykłej morfologii. Przed pobraniem krwi warto wypić szklankę wody – ułatwi to pobór próbki. Nie trzeba być na czczo.

Kiła często współwystępuje z HIV! Dlatego warto wykonać Mini SEX Pakiet - HIV i kiła.

Jak interpretować wyniki testu?

Negatywny wynik może oznaczać:

• brak zakażenia kiłą,
• świeże zakażenie kiłą – przeciwciała nie zdążyły wytworzyć się jeszcze we krwi.

Pozytywny wynik może oznaczać:

• obecne zakażenie kiłą,
• kiłę przebytą w przeszłości – przeciwciała mogą utrzymywać się we krwi i wpływać na dodatni wynik testu,
• inne choroby: zakażenie wirusem HIV, boreliozę, malarię, toczeń układowy, zapalenie płuc.

Pozytywny wynik testu przesiewowego na kiłę należy potwierdzić dodatkowymi badaniami!

Kiła – leczenie

Czy kiła jest uleczalna?

TAK! W leczeniu kiły stosuje się terapię antybiotykową (np. penicylinami). Kluczowe jest wczesne wykrycie i rozpoczęcie leczenia – zmian zwyrodnieniowych nie da się cofnąć! Nabyta odporność nie chroni przed kolejnym zakażeniem – można zachorować na kiłę ponownie, dlatego warto się zabezpieczać.

Konsultacje lekarskie odgrywają istotną rolę w zrozumieniu i zarządzaniu przebiegiem kiły. / fot. Canva

Leczenie kiły jest uregulowane prawnie

Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, Art. 40 mówi, że:

• leczenie kiły jest obowiązkowe,
• lekarz ma obowiązek powiadomić sanepid o Twoim zakażeniu,
• leczenie jest finansowane ze środków publicznych, nawet jeśli nie jesteś ubezpieczona/y.

Jak wygląda leczenie?

Leczenie prowadzi wenerolog – czyli specjalisty od chorób przenoszonych drogą płciową. W terapii stosuje się antybiotyki z grupy penicylin lub, w przypadku uczulenia, podawane są inne leki – dożylnie lub domięśniowo. W większości przypadków nie ma konieczności hospitalizacji. Po zakończeniu terapii wykonuje się badania, by potwierdzić skuteczność leczenia.

Leczenie powinno objąć wszystkich partnerów seksualnych chorego!

Leczenie kiły w ciąży

Kluczowe jest jak najwcześniejsze wykrycie zakażenia – bakterie przedostają się przez łożysko i mogą spowodować wady rozwojowe płodu.

Jeśli zakażenie zostanie wykryte w I trymestrze i leczenie rozpocznie się od razu, szanse na urodzenie zdrowego dziecka są bardzo duże. W kolejnych trymestrach płód mógł już zostać zakażony, dlatego rozpoczyna się leczenie zarówno kobiety, jak i płodu.

Karmienie piersią jest bezpieczne – bakterie nie występują w mleku matki.

Jesteś aktywny/a seksualnie? Przebadaj się i ciesz się bezpiecznym seksem!

Pobranie krwi pozwala na szybką diagnozę kiły i wdrożenie odpowiedniego leczenia. / fot. Canva

Badaj się!

Odpowiednie badania na kiłę są kluczowe dla wczesnego wykrycia i skutecznego leczenia tej choroby. Regularne testy oraz konsultacje z lekarzem pomagają zrozumieć przebieg infekcji i wdrożyć niezbędne działania terapeutyczne. Nie warto odkładać zdrowia na później. Wykonanie badania na kiłę może zapewnić spokój ducha i ochronić przed poważnymi komplikacjami zdrowotnymi. Zadbaj o siebie i swoich bliskich – umów się na badanie już dziś.

Oferujemy również następujące pakiety badań:

• Mini SEX Pakiet - HIV i kiła,
• SEX Pakiet - Badania Weneryczne - Podstawowy,
• SEX Pakiet - Badania Weneryczne - Rozszerzony,
• MAX SEX Pakiet - choroby weneryczne.

Do badań nie musisz się w żaden sposób przygotować - wystarczy kupić voucher i przyjść do wybranego laboratorium na pobranie krwi.

Sprawdź: Lepszy seks? To da się zrobić!

Ten artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowi porady medycznej. Informacje zawarte w niniejszym dokumencie nie zastępują i nigdy nie powinny być traktowane jako profesjonalna porada medyczna.